Powstanie Parafii Rzymskokatolickiej w Trzcinicy

Sieć parafialna w Polsce zaczęła się kształtować w X-XI wieku i już w XII wieku była w pełni zorganizowana. W XVI wieku na ziemiach polskich funkcjonowało 6000 parafii. Wokół nich ogniskowało się życie religijno-społeczne oraz praca duszpasterska. W przeszłości życie ludności niezwykle silnie skoncentrowane było wokół kościoła parafialnego. Właściwie przez całe życie wierni byli związani z jednym kościołem parafialnym. Tutaj byli ochrzczeni, w tym kościele przystępowali do wszystkich innych sakramentów świętych, tu także uczestniczyli w niedzielnej Mszy Świętej. Tym samym dochodziło do wytworzenia się niezwykle silnej i głębokiej więzi społecznej, co następnie prowadziło do ukształtowania się wyodrębnionych społeczności parafialnych.
Związki Trzcinicy ze Śląskiem potwierdzają dokumenty XII i XIII – wieczne oraz jej przynależności do diecezji wrocławskiej do 1821 r. Dopiero papież Pius VI w encyklice „De salute animanne” przydzielił dekanaty: kępiński i ostrzeszowski do archidiecezji poznańskiej.
Bulla papieża Innocentego III wspomina przy Trzcinicy kościół św. Maryi Magdaleny. W roku 1203 biskup wrocławski Cyprian poświęcając ten kościół na cześć św. Wincentego, Najświętszej Maryi Panny i św. Marii Magdaleny, przekazał mu dziesięciny z Komorzna i podał to do wiadomości opatowi Gerardowi, jako właścicielowi wsi. Pierwszy kościół z drzewa modrzewiowego, kryty gontem stał na miejscu, gdzie znajduje się park przylegający do plebani. Kościół ten był trzykrotnie remontowany. W 1619 roku Gabriel Trzciński ufundował dla kościoła dwa dzwony. Na jednym z dzwonów widniał napis „ sancti Matthaee Marce, Joanes, Petre, Paule, Patroni orate pro nobis A.D. 1619 fulgare et tempestate libera nos. Domine”, na drugim natomiast „Varsovius et Oksiecius Trzciński A.D. 1619”. Trzeci dzwon jest już późniejszy „Sebastian und Sigmund Goetz goss mich in Breslau anno 1713”. Z roku 1694 istnieje oblata a powtórna erekcja z 13 grudnia 1701 roku zaświadcza „ haeredes in villa Trzcinica aedificaverant antiquitus ecclesiam”. Dzwony te podczas I wojny światowej zostały zabrane przez zaborcę – Niemca, w celu przelania na armaty. Nazwisko pierwszego fundatora nigdzie nie można znaleźć. W 1635 roku kościół św. Stanisława w Trzcinicy miał filię w Laskach.
W dokumentach źródłowych z XVII wieku dotyczących trzcinickiej parafii odnajdujemy informację, że drewniany kościółek w Trzcinicy ma zmienione wezwanie na św. Stanisława i św. Jadwigę. Uposażenie kościoła w latach 1666-67 składało się z dwóch łanów, do których dziedzic dodał 420 zagonów, przeważnie zarosłych, a z folwarków pańskich proboszcz otrzymywał trzy flor. Dokładniejszy opis odnajdujemy w 1670 roku, gdy proboszczem był ks. Stanisław Chwielczewski. Uposażenie kościoła składało się z różnych ról wyznaczonych przez właścicieli wioski, gdyż poprzednią własność kościelną odebrano parafii. Parafia obejmowała 5 wsi, tj. Trzcinicę, Laski, Wodziczną, Smardze, Pomiany i Kuźnicę.
W latach 1804-06 wdowa po Stefanie Aniela Trzcińska wybudowała nowy kościół, do którego w 1869 r., staraniem proboszcza Jana Korytkowskiego dobudowano wieżę. Konsekrował ten kościół w 1891 roku ks. sufragan Likowski p.w. św. Stanisława biskupa, męczennika.
Na ziemi kępińskiej Trzcinica jest najstarszą zorganizowaną parafią i może poszczycić się pierwszym kościołem rzymsko-katolickim z 1201 roku.

Za: Parafia Rzymsko-Katolicka p.w Św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Trzcinicy, 2008.